Өөрийнхөөрөө

За ойрд ч утаа гартал улайсч, утгаа алдтал улстөржлөө. Тэглээ гээд тэнтгэр хатан тэнгэрт гарах биш бахь байдгийнхаа баруун хаяанд л барзайж байгаам чинь. Дандаа яаж ховыг хоол болгож, бухимдлаар буцалсан ус хийхэв, хүн байна даа энэ чинь бүсэлхийнээс доошхи юм яръя. Бүсэлхийнээс доошхи юм гэхээр бөгс бөөр гэж ойлгоод нүд нүүрээ сойтоолгоод байна уу үгүй юу? Өмд гутал ярих гэж байна наана чинь.

Ингэсийн, саяхан хоолоо сойж, хорголоо тоолохын наахнуур юм болж байж өөртөө нэг сандаал авлаа. Хэлбэр хийц нь таалагдаад, дээрээс нь оросоос оруулж ирсэн гэж тормолзох худалдагч охины хөөрхөн сормуусанд нь болоод авчихлаа. Хүн болсоор зуны онгорхой гуталд ийм их мөнгө зарж явсангүй. /0.0001 тэрбум төгрөгөөр ккк/ Далийж, нарийлж, дашчойлон хийдийн хамбаас асуух шахуу юм болж байж авсан сандаалаа ажилдаа өмсөж ирэв. Үүдээр оронгуут нэг хүүхэн “Хөөх ямар гоё сандаал өмсөө вэ” гэж уулга алдахад чухам Баянзүрхт нэр дэвших батламжаа гардсан баатар шиг додигор алхлав. Яагаад заавал Баянзүрх гэж үү, яахав дээ би тэнд амьдардаг л байхгүй юу.

Тэгсэн өрөөндөө оронгуут гайгүй санаа нийлдэг нэг эгч хүүшээ чи чинь ямар аймаар сандаал өмсчихсийн, ордонд оруулахгүй дээ гэх нь тэр. Хартал нээрээ арай л гялгар цялгар, гандангийн оройд өлгөсөн очир ганжир шиг харагдаад явчихав. /өнөөдөр чинь юу болоод гандан хийд яриад байнаа/. Ялангуяа хоншооронд нь, хоншоор ч арай биш юмаа дээхнэ хавьд нь тогтоосон гоёл нь илүү санагдаад хормын зуур мулт татаад шидчихэв. Ордны хэдэн харуултай үргэлжийн мөнхөд өмд банзалны хэрүүлтэй байдаг хүн дээрээс нь гутал нэмээд яахав гэж бодлоо.

Өдөр тийш нь өөр редакцийн найз охинтой коридорт тааралдаад шинэ гутал авснаа сэмхэн шивнэлээ. Өнөөх чинь харангуутаа “Хүүе ээ, дээр нь юм байсан юмуу, яагаад нээх сонин цулгай харагдаад байнаа” гэх нь тэр. Нэмэлт тоногийг нь мулт татсанаа хэлтэл “Мангартаад байгаачээ, цаанаасаа үйлдвэрээсээ гаргасан юмыг өөрчлөхөөр ямар олигтой байхын” гэлээ. Орой очоод сандаалыг салахаас нь өмнө, салтааг задрахаас нь өмнө, сахлыг хусахаас нь өмнө, Сайхансамбууг хоосрохоос нь өмнө, сайн гэгч нь наалдан пад. /Яагаав зурагтаар яваад байгаа цавууны реклам байгаа даа. Авгайгаа уурлахаас нь өмнө энэ тэр гээд. Тэрнээс жишээ авсий шүү, гадаадад байдгууд нь ойлгохгүй ээ одоо/. Тэгээд буцааж наахдаа нэгийг нь жоохон далий туучлаа. Нэг л их мурий сандаалтай амьтан яваад байсан чинь төрсөн ганц дүү маань гэрт ирээд “Та чинь одоо хоёр өөр гутал өмсөөд байгаамуу, сонин харагдаад байхын” гэхээр нь хуулж авч ижилхэн болгож наадаг баатар болгоод татсан чинь.. урагдчихсан.

За тэгээд оёдолчноос эхлээд гуталчин хүртэл явснаа яривал “Фауст” эмгэнэлт жүжгээс ч дор хошин шог юм болно. Юутай ч нэг зүйлийг айхавтар ойлгов. Өөрийнхөөрөө байх... Өөрийнхөөрөө орилбол мэлхий шиг гуагласан ч яахав гэж манай Сэгсээкийн блогт байдаг даа.

Нэг ийм үлгэр санаанд орж байна. Аав, хүү хоёр амралтын өдөр бага сага юмаа зарахаар илжгэндээ ачаад зах руу явж л дээ. Зам нь нэлээд хол байж. Хэсэг явж байтал замд тааралдсан хүмүүс "Энэ хол замд нэг нь ч гэсэн илжгээ унаад явбал зүгээр юм даа" гэж гэнэ. Ингээд аав нь илжгээ унаад явж байв. Гэтэл хүмүүс "Энэ ямар ямбатай эцэг вэ. Нялх үрээ алхуулаад, өөрөө илжгээ унасан байх юм" гэхийг сонсоод хүүдээ илжгээ унууллаа.

Нэлээн явсны дараа хүмүүс "Энэ эрхээрээ хатмарыг хараачээ. Хөгшин настай эцгээ алхуулаад өөрөө илжиг унаад явж байх юм" гэж муулахыг сонсов. Тэгээд аав, хүү хоёулаа илжгэндээ сундлаад явав гэнэ. Хvмvvс тэднийг хараад "Энэ хоёрыг явж байгааг ээ. Илжиг ч гэсэн амьтан шүү дээ. Өөрсдөө явж чаддаггүй юм байх даа. Арай дэндүү өрөвдөх сэтгэлгүй юм аа" гэж шуугиж гэнэ. Аав, хүү хоёр яах учраа олохгүй гайхаж гайхаж илжгээ үүрч явахаар болжээ. Илжиг ч их гайхаж гэнэ. Тэгээд гүүрэн дээгүүр гарч явахдаа илжиг өөрийнхөө дүрсийг усанд хараад айж цочин ухасхийхэд эцэг, хүү хоёр цор ганц өмч болсон амьтнаа усанд алдчихжээ.

Үүн шиг бусдын бодлоор яваад байвал хүн хамгийн үнэ цэнэтэй юмаа алддаг аж. Тэр үнэтэй юм нь амьдрал шүү дээ. Яг энэ цаг мөчид миний хувьд тэр үнэтэй юм нь сандаал л болж таарч байна. Мэдээж би тэр гутлыг харангуутаа таалаад л аваа биз. Үнэндээ худалдагч охины дэрвэгэр сормуус надад наалдахгүй, бас би лесби биш юм чинь тэрэнд дурлаагүй, тэгэхээр эдийн шуналдаа хөтлөгдөөд л авсан хэрэг. Гэтэл амьтны аманд багтсаар гутал ч үгүй, мөнгө ч үгүй, зуны халууныг сайраг хөллөж, сайран өсгийлж өнгөрөөх болчихоод сууж байна.

Заримдаа ер нь тэгдэг дээ, хамгийнхаа гоё хувцсыг өмсөөд өөртөө аймаар таалагдчихсан, өег царайтай явж байтал хэн нэг нь “Чи чинь одоо юу өмсчихсийн бэ” гээд л хэлчихвэл будаа. Тэр өдрийн настерн тэр дороо нисээский. Эсвэл ойрд уулзаагүй нэг баачка “Чи минь ямар ядруу харагдаад байнаа, бие чинь зүгээр үү” гээл халамжтай нь аргагүй асуучих юм бол өнгөрөө. Өөрөөсөө өвчин олчих санаатай үхтэл биеэ чагнаад чичрээд дайрчихна. За байз сүүлийн хоёр хоног махан хоол идээгүй, тэрнээс болж байгаамуу, гүй ээ харин ч ходоод гэдсэнд сайн байлгүй дээ. Аан шөнө дутуу нойртой хоносон юм байна шд, дутуу ч юу байхав долоон цаг унтсан, тэгвэл яг өглөө толгой өвдсөнөөс болсон юм байна, өө өчигдөр винодсон юм чинь өвдөлгүй ч яахав дээ гээд л бөөн бодрол бясалгал, явдал суудал...Тэгж тэгж нэг өвчин олж аваад санаа амрана. Тэгээд тэр өвчтэй дүрдээ гүн итгээд эрүүл эрхтнээ муудтал шаналах буюу эсвэл эм тариа замбараагүй хэрэглэнэ. Эцэст нь үнэнгээсээ өвчний үүр болон пад.

Ер нь би хүн болгонд сайхан харагдах албагүй, бас найзын нүд минийхээс тэс өөр, адаглаад тэрний хараа нь муудчихсан байхын хэн байг гэхэв гэдгийг мэдээд байгаа хэрнээ амьдрал дээр зөрчөөстэй, амьтны амаар хувиараастай. Товчхондоо “Хамгийн тэнэг хүсэл бол хүн бүхэнд таалагдах” гэдгийг үргэлж умартаж, уураг тархиа угаалгаастай. Ерөөсөө яг одооноос эхлээд бусдын илүү үгийг буруу хоолойгоороо давуулаад, өөрөө л болно гэж үзсэн бол өрөөлийн амнаас ангид явнаа. Орчлон хорвоог өөрийнхөөрөө л туулбал оготны нүхэнд насыг барсан ч яахав /туйлшрах/ кккк. Өөртөө үнэтэй юмаа үргэлж хайрлаж яваарай хэмээн өрөөсөн хөлт миний бие, бишээ хөл нүцгэн хүүхний гар нүцгэн сургамжласан нь энэ болой.