Бороотой өдрүүдийн цоохор зураг

Өчигдөр нь: "Амралтын өдөр"

Ойрын хэд хоног Улаанбаатар бороошоод сайхан байнаа. Зоргоороо орсон уу, зориудаар буудсан уу юуны хамаа. Юутай ч үргэлжлэн шиврэх хуранд мал хүнгүй дэвтэж, уугиад унтардаггүй түймэр, улайсаад намддаггүй шороо бага ч атугай дарагдсан нь лавтай.

Бороогоор далимдуулж бүтэн сайнд бүтэн гэртээ өнжлөө. Бүлээн цай залгилж бүрхэг тэнгэрийг ажсан шигээ хэвтэхүй дор бүүр түүрхэн бодол эргэлдэж, бүгээн дурсамж ээрнэ..

Зурагтаар ч үзэж харчих юмгүй, сонгуулийн буухианд солиортлоо давхилдаж, солгой зөвгүй нэгнээ дайрсан л амьтад байна. Болдог юм болдогоороо болж, борооны дараа нар гарч, сонгуулийн дараа засаг бүрэлдэж, сонины нийтлэлүүд хэвэндээ орох нь зайлшгүй. Харин тэр үед яаж бие биенийхээ царайг харах улс байгаа юм, мэдэхгүй ээ, миний хэрээс хэтэрсэн зүйл бололтой.

Бодлогоширсон цонх нүд шиг нулимсарна
Бороо яахав дээ ямар ордоггүй эд биш
Босьё доо хөнжилдөө гал ноцтол
Бодлоо гээд дэргэд чи ирэх биш...

Ай, Аюур ахын шүлгэнд ямар дуртай гэж санана аа. Уншаад л, ухаараад л, гуниглаад л өвчтэй ч юм шиг.

Гэснээс сүүлийн хэд хоног сүрхий бодлогоширч байгаа. Өөрийгөө хаана байх ёстойг бодоод л, бодын шийрэн дунд дөрөв төөрсөн амьтан л байна. Юутай ч улаан хэрүүл, увайгүй зусараар дүүрэн улс төр надад яагаад ч тохирохгүй бололтой. Хэн ч намайг улстөрч бол гээгүй л дээ, гэхдээ л холхон байсан нь дээр юм гэдгийг хоног өдөр алслах тусам мэдрээд байгаа. Ядаж мэргэжлээ түрээ бариад хаяа хатавчаар нь эргэлдье гэхнээ хавирч хайруулах магадлал өндөртэй, тэгээд ч тэгж олсон булууны ясанд тээглэж үхэх нигууртай тул яавчиг надад тун зохилгүй бололтой.

Нэгэн эрхмийн хүсэлтээр, хүсэлтээр ч гэж бараг шахалтаар нэг хүний сонгуулийн штаб дээр хэд хоног ажиллалаа. Сурталчилгааны сонин сэтгүүл, телевизийн нэвтрүүлгийн текст юу эсийг бэлдэхэв. Цаг наргүй, чухам нэргүй энэ ажлыг хийх гэж нервээ бараад, сүүлдээ болье гээд орхичихсон. Ном шиг зузаан материалаас өрсөлдөгчийнх нь байг олох, нэр дэвшигчийн сайн талыг олон талаас нь дөвийлгөх, байчихаад бүр өдөр тутмын тогоо шанагатай нь холилдож, өөд уруугүй далласан газар нь очиж... Биш юмаа биш юм. Би тэнд яавч байх ёсгүй. Тэр хүн сонгогдоно уу, үгүй юу, намайг хүчээр дайчилсан менежер нь мандана уу мартагдана уу надад ердөө ч сонин биш юм.

Цөөхөн хоног үлдлээ ш дээ гэж гэрийнхэн минь хүртэл зоригжуулсан. Эхэлчихээд эцсийг нь үзээч ээ, хэтдээ хэрэг болох юун гэж найзууд хатуужуулсан. Гэвч би хаячихсан. Хатан болд шиг хатаагдаагүй, халирч халтирдаг туйлбаргүй, за ер нь би ямар ч байж болно. Гэхдээ шөнө хагасалж гэртээ орж, үүр цүүрээр гарч явж, халуун дулаан уур амьсгал ч үгүй, хань бүлдээ зориулах цаг ч үгүй байх тэнэг юм. Энэ миний байх газар биш...

Бороо шивэрсээр л, бодол өтгөрсөөр л. Уяатай нохой шиг ажлаас салчихаад гэртээ гэгээтэйд ирэх ямар сайхан байсан гэж сананаа. Гоо сайханд нүүрээ илүүлж хэвтэх, гоё хувцасанд шунаж дэлгүүр хэсэх, дэмий чалчиж вино эргүүлэх, дэргэдэх хүнээсээ хэрүүл өдөх... Жаргал гэгч чухам энэ л мэт.

Гэвч, гэртээ хэд өнжөөд л, хоногшиж дассан ажлаа хоёр хоног хийгээд л дахиад уйдах талруугаа. Чухам юу хүсээд байгаагаа өөрөө ч мэдэх юм алга. Дассан ажил минь даавуу зөөлөнтэй ч, дандаа байгаад байх газар минь аанай л биш. Толгой салаавчлаад бодол болж хэвтэхэд тоймгүй олон санаа урсаж ирж, буцаж сарнина. Төлөвлөсөн юмаа ажил болгочих юмсан, хүссэн газартаа яаж ийгээд орчих юмсан. Харин яаж? Биелэлээ гэхэд би дахиад л залхвал яанам бэ, замын голоос буцаж няцаж шантарвал яах юм бэ? Мэдэхгүй ээ шийдвэр алга, мэдэж байгаагаас бороо л орж байна.

Хүсэл хяслын хязгаар дундаа төөрсөн миний хорин хэдэн нас
Хүлээстэй сэтгэлийг сад тавьж жалга даган үерлэнэ
Зүсрэх хүйтэн бороон дунд бодол ээрэн жиндүүлж
Зүрхээн эгшээж сэмэрлээ гээд тайтгарал юунд буй...

За бүр шүлэг бичих нь, больё. Юутай ч би гэрсэг нэгэн бололтой. Ажлаа тараад ирэхэд хүүхдүүд минь бүчин авч, амраг хань минь яарсаар араас оройхон ирнэ. Тойрч суугаад л инээлдэх ийм л зурганд би баясч, толинд өөрийгөө хараад хөнгөхөн санаа алдлаа. Амбиц, амьдрал хоёр нэгэн цэгт огтлолцжээ. Алийг нь чухам сонгохоо тэнгэрийн хурнаас асуух уу?

Маргааш нь “Ажлын өдөр”

Бүрхэг тэнгэрт хууртаад бөх гэгч нь нойрсчээ. Амгалан унтах ханийхаа өврөөс аяархан гулссаар босов. Аанай л бороо орсоор л. Цонх даган урсах нарийн судлыг ширтэж зогсоод цочин сэхээрч хоцорч байгаагаа саналаа. Би яарсангүй. Өчигдрийн уйт бодол өнөөдөр ч тархи гашилгаж, өөрийнхөө тааваар яаралгүйхэн гарлаа. Чийг үнэртсэн агаар намайг бүчин авч, чимээ ихт хотын хөдөлгөөн угтав. Зөрүүд зан хөдөлж такси ч барьсангүй, зүгээр л буудал зүглээд автобусанд суулаа.Бодлоо, автобусанд суугаагүй би хэр удсан юм бэ? Арай удаахан яваасай, яадаг юм.

Автобусны цонхоор ширтлээ. Амьдрал яг л урьдын хэвээрээ, будаатай шөл шиг буцлана. ...Буудлын хажуу дахь хогийн савыг нэг өвөө ухаж байна, юухан хээхэн олоод халтар хүүдийндээ чихэв. ... Охид хүүхнүүд гүйлдээд л, олон машин жирэлзээд л. ... Өнгө өнгийн шүхэр алаглуулсан хүмүүс өөр өөрийн мөрөө хөөн зөрөлдөнө. ... Нэг эмээ бидон барин аажуухан зам гарч явна, автобус тоормослоосой, гулгаж очоод мөргөчихвий дээ. Цайны сүүндээ л явж байгаа байлгүй хөөрхий, цаана нь хэдэн ч ам тосоостой билээ. ... Жаалхүү юуг ч юм шулганаж аавынхаа мөрөн дээр залраастай, жаргалтай хүн алгаа түүнээс илүү, би атаархаастай.

... Цагаан өмдтэй бүсгүй ууртай зогсоно, цацаад өнгөрөх машины жолоочийг амандаа занана. Гадсан өсгий, цагаан өмд даанч нэг зохицжээ бороонд, гангалах дуртай нөхөр бололтой над шиг, цагаа олдоггүй. ... Оюутан бололтой хүүхдүүд хавтас сугавчлаад л алхацгаана, олон ч бэрхшээл даваа байна даа, тэдний өмнө. ... Хижээл эрчүүд кабиндаа бухимдалтай чигнаалдаад, хэн хэндээ зам тавьж сураасай. Хэзээ үхнэ гэж нойтон замаар сүнгэнэдэг байнаа, хэд наслана гэж төмрийн цаанаас хэрэлддэг байна аа.

... Өө золиг, талбай дээр ирчихэж, өөр тийшээ золтой л өнгөрөөд явчихгүй. Буугаад алхахад буудал дүүрэн хүн, бужигнах олон дунд бухимдаагүй нэгэн цөөн. Баргар царайтай хөмсөг зангидаастай хүмүүс, баахан яаруу алхаад л, дунд нь би гэж тэнэг амьтан зорилгогүй мэт зугаацсан шигээ.

Талбайн цэцэрлэг дундуур тааваараа алхав. Тухалж суусан өвөө “Миний хүү мэргэллүүлэх үү?” Саваагүйтмээр санагдаад 1000 төгрөг сарвайгаад, сандал татаж чухал царайлж суулаа. “Чи гадаадад байж байгаад ирсэн үү? Удахгүй заяаны ханьтайгаа учрах юм байна” хахаха. Шампуний реклам шиг юм болох нь ээ, шавайгаа ханатал ганцаараа инээв. Халтайсан хоёр охин "Мэдээ авах уу эгч ээ?". "Эгч нь зурагт үздэггүй шд. За яахав нэгийг авъя"

... Хөшөөний дэргэд хүмүүс зогсоод зургаа авахуулж байна, хөдөөнөөс л ирсэн улс бололтой. ... Чанга яригчаар юу ч юм хашгирах нь чих дэлгэнэ, цагаасаа эрт эхэлсэн байна шүү, өнөөдрийн сонгуулийн сурталчилгаа. Талбайн баруун талд байх ажил дээрээ ирлээ, тайван алхсаар өрөөндөө орлоо.

- Цаг хэд болж байна Idea гуай?
- Өө мэдэхгүй ээ, өнөөдөр чинь хэдэн билээ...